O interior de Pambre en fotos (y 9)

Cando entras en Pambre o reino da pedra é o que manda: a capela, o hórreo, as torres, as murallas, os parladoiros, as chemineas, o forno... todo son pedras e na maioría delas pódense ver as marcas dos mestres canteiros que alí estiveron traballando.
Vazquez Seijas catalogou 51 signos lapidarios, pero eu xa sei que hai polo menos outra ducia mais que se lle escapou e non aparecen no seu estudo sobre Pambre feito no 1962. De tódolos xeitos este tema dará para unhas cantas entradas mais así que non me estendo agora.
Tanto o interior (fotos 1, 2 e 3) como o exterior (foto 4) do castelo está cheo de gliptográmas e iso ten que darnos unha idea da cantidade de xente que tivo que traballar alí para erguer a fortaleza. Cando vaiades a Pambre admiraredes a súa grandiosidade, pero de seguro que os vosos ollos acaban pousando en algunha das signaturas dos homes que o construíron.


Paredes de Pambre con marcas de canteiro.
Pambre.
Palas de Rei

O interior de Pambre en fotos (8)

O recinto do castelo ten outras pequenas curiosidades, unha delas é o cagadoiro que pendura nas alturas dunha das torres traseiras. ¿Como se chegaba a el? Nin idea, está claro dende dentro pero non sei por onde.
Nas fotografías 4 e 5 tedes ese alpendres que se foron engadindo o largo dos séculos, cun evidente sentido práctico, dende o punto de vista dunha casa labrega.
Na última fotografía, para compracer os curiosos, tedes unha fotografía do interior dunha das torres pequenas. ¿Que hai dentro? Pois nada.


Interior do castelo de Pambre.
Pambre.
Palas de Rei.

O interior de Pambre en fotos (7)

A capela do castelo, capela de San Pedro de Pambre, data de finais do século XII sendo, polo tanto, uns douscentos anos mais vella co resto do castelo. A capela é románica é conserva a súa peculiar fábrica na que a porta principal está desprazada do eixo central cara o muro norte.

Como anécdota dicir que, Izquierdo Perrín, no seu libro "La arquitectura románica en Lugo" escrito no ano 1976, di: "La capilla, que según Madóz fue feligresía, es anterior al castillo y un humilde ejemplar del románico lucense que desde hace ya tiempo desempeña la ignominiosa función de establo". A ollos de hoxe isto pode parecer unha aberración pero é que a Torre, durante moitos anos, non foi nin mais nin menos que unha casa de labranza, iso si, ben peculiar.

Interior do castelo de Pambre.
Pambre.
Palas de Rei

O interior de Pambre en fotos (6)

Na parte traseira (respecto da entrada de acceso ó castelo) da torre da homenaxe, está a única porta que da acceso ó interior desta. O problema é que esta porta está situada a uns tres metros e pico do actual chan, polo tanto, salvo que teñas unha boa escada, non entras, pero para os que vos pique a curiosidade direivos que na foto 4 tedes ó que se pode ver a través desa porta. Entra a luz dende arriba, polo tanto non ten teito e, curiosamente, un cable de aceiro baixa dende algún misterioso lugar (¡que ganas de coller a escada!).


Interior do castelo de Pambre.
Pambre.
Palas de Rei.

O interior de Pambre en fotos (5)

Na parede que hai fronte ó forno, pendurado a uns dous metros de altura respecto do nivel de chan actual, hai un fermoso parladoiro (foto 1). As fotografías seguintes recollen as vistas que dende alí se poden ver, (non preguntedes como as conseguín) tanto do interior do recinto entre torres (fotos 2 e 3) como do exterior das torres (fotos 4 e 5).


Interior do castelo de Pambre.
Pambre.
Palas de Rei.

O interior de Pambre en fotos (4)

As fotografías mostran o forno e unha das chemineas que había no primeiro piso do espacio que rodea a torre da homenaxe.


Castelo de Pambre.
Pambre.
Palas de Rei

O interior de Pambre en fotos (3)

Nas 3 primeiras fotografías os espazos que rodean á torre da homenaxe. Na última, unha das pezas que coroan a torre formando as ameas e que non fai moitos anos caeu do seu emprazamento orixinal.


Interior do castelo de Pambre.
Pambre.
Palas de Rei

O interior de Pambre en fotos (2)

Unha vez atravesas a porta ó recinto que delimitan as torres atopas isto.

Non sei que dicir. Dicir que polo menos está mais limpo (de maleza) que a última vez que eu entrei.


Interior do castelo de Pambre.
Pambre.
Palas de Rei.

O interior de Pambre en fotos (1)

Aínda non teño boas fotos do interior de Pambre, necesito ir a horas diferentes para aproveitar a luz segundo a hora do día. De tódolos xeitos vou a sacar o que teño, así que tedes que desculpar eses excesos de luz que queiman algunha das fotos que veredes nos vindeiros días.

Dende o patio de armas ábrese unha porta cara o interior do recinto que delimitan as torres. No seu interior: a t0rre da homenaxe. Nas fotografías vese o lugar de entrada.



Interior do castelo de Pambre.
Pambre.
Palas de Rei

Castelo de Pambre: Horario e normas de visita

¡Ollo! A duración máxima da visita serán 30 minutos.

Castelo de Pambre.
Pambre.
Palas de Rei

Castelo de Pambre: horario de apertura

Hoxe, día 1 de xuño de 2010, as portas do castelo de Pambre abríronse ó público. Bueno, en realidade hoxe foi a apertura oficial: o alcalde, membros do goberno municipal, os veciños, algún curioso, e uns canapés e viño para celebralo.
Eu saio de traballar as sete da tarde, collo o coche e vou para alí porque, segundo lin no artigo que o periódico El Pais publicou o domingo,

o horario de apertura
é de 11 a 13 horas e de 16 a 20 horas,
De balde e todos os días da semana

(mentres o concello non diga o contrario).

Cheguei alí as sete e media e, efectivamente, a porta estaba aberta e había xente dentro. Collo a cámara e comezo a sacar fotos ata que, o famoso Pepe (o do can), dime que está pechado, que hoxe foi a inauguración pola mañá pero que ata mañá non se abre. Pepe ten ganas de falar, aínda que mais que el quen fala e o viño do acto oficial. Por educación podo escoitar certas cousas dez ou quince minutos pero non mais. Así que voume do castelo porque prefiro ver Pambre ao meu aire e sen moscas asubiándome nas orellas (por certo, hai un fermoso enxamio de abellas debaixo do hórreo).


Nas fotografías a porta aberta de Pambre, o hórreo e a capela.
Pambre.
Palas de Rei