Antes de chegar a primeira casa de San Xiao, cando aínda pisas a corredoira, o primeiro hórreo (foto 2) saúda dende a súa soidade. Creo que me impresionou iso, a soidade do lugar no que estaba, non se vía a eira e a casa estaba apartada del. Instintivamente fotografei os seguintes hórreos que fun atopando mentres camiñabamos polo treito (asfaltado) que atravesa a aldea.
Estes hórreos seguen un mesmo patrón: teito de tella e sen os remates (a cruz e o fito), pés e medianeiras en pedra, base feita cunha media viga de carballo (agás no da ultima fotografía que apoia nun muro que fai a un tempo de pé e base) e peche lateral en madeira de castiñeiro.
O feito de que a base deste hórreos sexa de madeira é unha característica propia da metade noroeste do concello de Palas de Rei xa que no resto da Ulloa faise de pedra.
[En realidade esta entrada debería chamarse “Os hórreos de San Xiao ao pé do Camiño” e con iso quedaría todo dito porque as fotos contan o resto.]
Detalles do Camiño entre o km. 63 e 62
Parroquia de San Xiao do Camiño.
Palas de Rei.
1 comentario:
Que magoa da ver os hórreos así de desdeixados...
Publicar un comentario