O muiño do Arrieiro

Non sei de onde lle ven o nome a este muíño asentado ó pé do Farelo. A palabra arrieiro serve, nese complexo mundo da xerga muiñeira, para designar á viga feita en madeira de carballo ou de caxigo que fai de mesa ó rodicio, e que dun lado está metido na parede, e doutro vai unido ó erguedoiro ou aliviador (o aliviador é a peza que serve para subir e baixar a pedra e así moer mais ou menos fino). Na última fotografía vese o aliviador (a dereita) e a billa ou saída da auga (no centro). O resto dos mecanismos non están, falta, polo tanto, o arrieiro.
Este muíño, que ten dúas pedras, é de herdeiros, é dicir, de varios propietarios entre os que se repartía o tempo da moenda segundo unha estipulación previa. Na parte superior había unha vivenda, pero na actualidade a madeira do piso caeu é so quedan as vigas de apoio. A canle está totalmente cuberta polo mato e as raices dunha árbore están a derramala, non sucede o mesmo co resto do edificio que, a pesares de estar cuberto en parte pola hedra, a boa cantería da que está feiro faino resistir inmune ó paso do tempo e o esquecemento.


Detalles do exterior e interior do muíño.
As Portelas.
San Fiz de Amarante.
Antas de Ulla.