A RUY XORDO
Aramos sobre os mortos nesta terra
i o noso pan ten un sabor de hosos
familiares, irmáns. O monte berra
baixo do arado, e chámannos os nosos
desde a morte con voces conocidas:
"nin marqueses, nin cregos, nin doutores
fixeron as ribeiras verdecidas,
nin o guerreiro coiro dos tambores.
Os condados do polvo son dos mortos
e quen queira ser dono desta terra
que veña navegando aos nosos portos.
Os que pidan o fruto sin labores,
si non morren de seu, morran de guerra,
e desta terra, así, serán señores"
Aramos sobre os mortos nesta terra
i o noso pan ten un sabor de hosos
familiares, irmáns. O monte berra
baixo do arado, e chámannos os nosos
desde a morte con voces conocidas:
"nin marqueses, nin cregos, nin doutores
fixeron as ribeiras verdecidas,
nin o guerreiro coiro dos tambores.
Os condados do polvo son dos mortos
e quen queira ser dono desta terra
que veña navegando aos nosos portos.
Os que pidan o fruto sin labores,
si non morren de seu, morran de guerra,
e desta terra, así, serán señores"
Lorenzo Varela.
(Extraído de "Catro poemas pra catro grabados")
Gústame este poema no que Lorenzo Varela recorda ós fusilados nas cunetas, nos montes, nas leiras... e tamén os vivos que sabían que, os seus mortos, estaban baixo esa terra sobre a que eles seguían facendo a súa vida.
Sepultura de Lorenzo Varela.
Camposanto da Igrexa de Fufín.
Monterroso.
Sepultura de Lorenzo Varela.
Camposanto da Igrexa de Fufín.
Monterroso.
3 comentarios:
Correspóndelle a Cunqueiro este epitafio, pero ben podía poñerllo a Lorenzo Varela:"aquí xace alguén que coa súa obra fixo que Galicia durase mil primaveras máis".
Quizás co engadido de "loitador ata a súa morte".
Palabras intensas e cargadas de sentimento.
(Non sabía que estivese en Fufín a súa sepultura)
Morreu en Madrid o 25 de novembro de 1978. O día 27 foi enterrado nunha fosa común do cemiterio da Almudena.En xaneiro de 1981 os restos foron trasladados a Fufín onde tamén están enterrados sua nai e seus avós.
Publicar un comentario