Despois de saír da lareira (xa o contei na entrada anterior), seguimos cruzando a aldea atravesando unha leiras de millo. Nun dos valados do camiño a topamos a unha cuadrilla de canteiros traballando (foto 1). Eles contáronnos como fai anos, en Albá había tres cuadrillas. Falaron dos nomes dos seus aparellos de traballo (foto 2) e de como se traballaba antes.
A primeira casa na que entramos, despois de ver ós canteiros, resultou ser a escola (fotos 3 e 4). A mestra, quen na súa vida real foi mestra rural no Courel, fixo que por un intre todos os presentes reviviramos a educación naqueles anos da posguerra.
Dende a escola collimos camiño cara o monte e ós primeiros que atopamos foron ós crabuñadores (fotos 5 e 6), e dicir, dous homes sentados a sombra dun carballo crabuñando a gadaña para seguir segando. O traballo de crabuñar tiña o seu aquel e así nolo explicaron. Primeiro cravábase a bigornia (esa especie de cravo que se ve na última fotografía) no chan. Sobre a bigornia íase colocando o fío da gadaña e co martelo íanselle dando pequenos golpes (foto 7) co fin de crear un fino fío no metal, para rematar dábanselle unhas pasadas coa pedra de afiar.
Detalles do Son d'aldea 2011.
Santiago de Albá.
Palas de Rei.
Dende a escola collimos camiño cara o monte e ós primeiros que atopamos foron ós crabuñadores (fotos 5 e 6), e dicir, dous homes sentados a sombra dun carballo crabuñando a gadaña para seguir segando. O traballo de crabuñar tiña o seu aquel e así nolo explicaron. Primeiro cravábase a bigornia (esa especie de cravo que se ve na última fotografía) no chan. Sobre a bigornia íase colocando o fío da gadaña e co martelo íanselle dando pequenos golpes (foto 7) co fin de crear un fino fío no metal, para rematar dábanselle unhas pasadas coa pedra de afiar.
Detalles do Son d'aldea 2011.
Santiago de Albá.
Palas de Rei.
1 comentario:
Extraordinaria iniciativa, noraboa a toda/os.
Publicar un comentario