![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVSgaWdRG7odHuFdWLJ4GRpbyTd6zoYNwQLd0nCHE4drtTGi_tKHZWmZohlJO0hBx4XJt7g10-YCEBKJM7dPPGZ2rAYaX4g5CtRiatJLoK2muw5ffZeCtfandCaQNZDzMgsrCe0EMXuPgX/s280/Entrada+a+canle.jpg)
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSo1hqzTMw5XpjdfJouLRf9anGEOZf-nf_zubthZ5ky0va9GYrGWHFOf6UJ-0-rS8537L_bkdzx2gXOk2vf0aaPLGpDEPQAgsTWkMRq8Cp8Hr-OjxU720gt5BgokJvGVcM5eFwNWHkErrW/s280/Canle+3.jpg)
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_R9K5B-ambMXSn4r-zsJ8pe4ycV_kKbdqVyTwGzpWQbav4SgbzdH8xk3u9f7aay68qrhrxt4nb29ubDK0hbCm5vfw7_Df79BibpVd3ZTaqoX7f8FPoRPC-5hjpyBmOyuBLTJiAClXiLLZ/s280/Canle+1.jpg)
A miña intención era colgar as fotos da canle vella o mes pasado, pero coa suspensión do Campionato de Kaiak os meus plans reviráronse. Cumprindo ó prometido, aquí están.
A primeiros dos anos 20 do século pasado, á familia García Ouro de Leilón (os do balneario de Frádegas) teñen unha concesión para a construcción dunha canle de derivación de augas (coa finalidade de aproveitar o desnivel do terreo) para xerar un salto onde produccir enerxía eléctrica.
No ano 26 a canle, cunha lonxitude de mais de un quilómetro, está feita, pero nunca chega a echerse, en parte polos derrumbamentos e, supoño, que a outra parte estivo na morte do dono da concesión. No ano 30 a concesión é vendida pola viuda de Julio García a Ascensión Santos, pero a central nunca se chegou a construir.
A día de hoxe o muro da canle resiste na maior parte do seu recorrido e da a impresión de ser un camiño (ben ancho, por certo) a beira das Torrentes do Ulla.
Entrada da auga á canle e detalles do muro da canle.
Marxe esquerda do Ulla frente a Palas de Rei.
Agolada
A primeiros dos anos 20 do século pasado, á familia García Ouro de Leilón (os do balneario de Frádegas) teñen unha concesión para a construcción dunha canle de derivación de augas (coa finalidade de aproveitar o desnivel do terreo) para xerar un salto onde produccir enerxía eléctrica.
No ano 26 a canle, cunha lonxitude de mais de un quilómetro, está feita, pero nunca chega a echerse, en parte polos derrumbamentos e, supoño, que a outra parte estivo na morte do dono da concesión. No ano 30 a concesión é vendida pola viuda de Julio García a Ascensión Santos, pero a central nunca se chegou a construir.
A día de hoxe o muro da canle resiste na maior parte do seu recorrido e da a impresión de ser un camiño (ben ancho, por certo) a beira das Torrentes do Ulla.
Entrada da auga á canle e detalles do muro da canle.
Marxe esquerda do Ulla frente a Palas de Rei.
Agolada
O interior da canle na Outra Ulloa
Mui boa explicacion,cando fixen esa ruta me imaxinei que era una levada pero non sabia pra qué,tamen viu outra que me chamou a atencion que esta na estrada dende o castelo de Pambre a Sambreixo.
ResponderEliminarsaudos